Opis

Wiersze Zaleskiego były pisane rzadko spotykanym w poezji polskiej tzw. sylabotonikiem melicznym, charakteryzującym się bardzo regularnym uporządkowaniem sylab akcentowanych i dużą „śpiewnością” wiersza. Z tego powodu wiele jego utworów stało się bardzo popularnymi i uzyskało oprawę muzyczną, również ze strony wybitnych ówczesnych kompozytorów, m.in. – Chopina.
Ten typ liryki jednak nie zyskał uznania wielu ówczesnych poetów – Słowacki i Norwid atakowali go za ich zdaniem „dziecinne rymy”. Z uznaniem natomiast wyrażał się o nim Adam Mickiewicz dedykując Zaleskiemu wiersz „Do B… Z.”. Przez współczesnych mu był uznawany za „patriarchę poezji polskiej”.
Twórczość Zaleskiego, oprócz charakterystycznych dla romantyzmu motywów „wieszcza”, „przepowiedni”, oraz tematyki „ludowej” wprowadziła oryginalny ton poezji parakletejskiej. W jego utworach można wyróżnić słowa-klucze, takie jak: „słowik”, „rusałka”, czy „step”.